Ervaringsverhalen

Deborah’s dochter Allysia (10) heeft een taalontwikkelingsstoornis (TOS). Net als zijzelf. Daardoor trok Deborah direct aan de bel toen haar dochter op haar tweede nog steeds alleen maar brabbelde. Helaas was er vroeger voor Deborah weinig hulp.

“Mijn switch naar het speciaal onderwijs zie ik als een persoonlijke promotie: een verdieping van mijn ervaring en een investering in mezelf. Maar vooral: in kinderen die wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken.”

“Ik ben Ruben. Ik ben 22 jaar oud. Toen ik drie was, viel het mijn ouders op dat mijn verbale communicatie achterbleef. Ze gingen met mij naar de huisarts, die me doorverwees naar het Academisch Ziekenhuis Leiden (het huidige LUMC). Er volgden diverse onderzoeken en de uitslagen wezen op een taalontwikkelingsstoornis (TOS). Ik had een spraak- en taalachterstand van ruim één jaar.

Als je naar Mila kijkt (3), zie je een prachtig en vrolijk meisje, maar ook een meisje dat anders praat, loopt en doet dan leeftijdsgenoten. Hoe dat komt is onzeker, ondanks diverse onderzoeken. Er is dus nog geen diagnose, maar Mila heeft al wel extra ondersteuning nodig, bijvoorbeeld om te werken aan haar taalachterstand. Die ondersteuning vonden haar ouders bij Kentalis.

Soms loopt een cliënt of leerling met een taalontwikkelingsstoornis of gehoorverlies helemaal vast. Behandeling met verblijf kan dan uitkomst bieden. Marike Akkerhuis, behandelcoördinator Ambulante Zorg Zoetermeer, adviseerde de ouders van haar cliënt – een dertienjarige cluster 2-leerling met een taalontwikkelingsstoornis – om voor behandeling met verblijf te kiezen.

Sinds passend onderwijs bestaat, werkt Kentalis zeer nauw samen met veel reguliere scholen. Zo zijn er verschillende mediumsettings gestart; een reguliere school die meer expertise in huis heeft op het gebied van taalontwikkelingsstoornissen (TOS) of gehoorverlies. De Johannes Postschool in Sneek is sinds 2017 zo’n mediumsetting.

Lysanne, moeder van Thimon (5), vond de stap van het speciaal onderwijs naar de gewone school net een achtbaan.

Assistent begeleider Esther van Loon-Broeren werkt bij een woongroep in Sint-Michielsgestel. De mensen die hier wonen, kunnen zich niet uiten met woorden of gebaren en daarom is het aan Esther en haar collega’s om héél goed te kijken naar hun stemming, lichaamstaal, gedrag en signalen. “Als ik daar goed op inspeel, zitten zij eerder goed in hun vel.

Maxime Steenhorst is mama van een kindje dat vermoedelijk een taalontwikkelingsstoornis (TOS) heeft. In dit gedicht beschrijft ze hoe dat voor haar en voor haar kind is.

"'Taal gaat moeilijk in je op.' Het is niet alleen de kortste, maar misschien ook wel de beste definitie van een taalontwikkelingsstoornis (TOS). Een jongere legde zo aan mij uit wat TOS voor hem betekent.

“Onze Loek (5) praatte op zijn derde nog nauwelijks. Hij zei maar vijftien woorden”, weet Angela nog goed. “De huisarts zag het probleem niet zo. 'Ieder kind is anders', zei hij. 'Misschien gaat Loek praten als hij vier is. Dat is vroeg genoeg.' Ieder kind is anders inderdaad, maar ik ken Loek van haver tot gort en voelde gewoon dat hij iets had.

Nu het coronavirus ons land in zijn greep houdt, geven veel leerkrachten vanuit huis onderwijs. Sandra Sterk werkt als ambulant begeleider en i-coach rondom Arnhem en Doetinchem. Ze legt uit dat de reguliere school ‘aan het roer staat’ en dat ze als ambulant begeleider vooral aansluit bij de online tools die de school heeft. Ze vertelt hoe ze daar de afgelopen weken mee omging.