Ervaringsverhalen

Monique Verberg stuurde net af als logopedist, toen ze begon bij Kentalis Rafaël – een speciale school voor leerlingen met doofblindheid. Ze verloor haar hart aan de doelgroep en zat daarna niet stil. Monique werkte bij team diagnostiek, stond met collega’s aan de start van het CHARGE-team en volgde de masteropleiding ‘communicatie bij aangeboren doofblindheid’.

Marleen Olijslagers helpt als vrijwilliger mee bij de bingo voor bewoners van Het Carré in Sint-Michielsgestel. Juist vanwege haar intensieve baan als afdelingshoofd HR, zocht ze als vrijwilliger iets anders: iets lichts, iets sociaals, iets wat direct betekenis geeft. Dat vond ze bij Kentalis.

Jonah kreeg behandeling bij het Jonge Kind Behandelcentrum JoKi-C, waar hij zich fijn voelde. Wel lagen er nog vragen over zijn taal- en spraakontwikkeling. Daarom werkten JoKi-C, Kentalis én Jonah’s ouders een tijd nauw samen. Moeder Karlijn: “Hij maakt nu grote stappen in taal. Dit hadden we een jaar geleden nog niet durven dromen.”

Leerkracht Pieter Groen beschrijft waarom hij zo trots is dat hij werkt bij de Kentalis Guyotschool VSO voor dove en slechthorende leerlingen. Ook legt hij uit waarom de school is vernoemd naar Henri Daniel Guyot en wat het verschil is tussen het dovenonderwijs van toen en nu.

Na jarenlang werken als meubelmaker en timmerman, koos Sanchez Eekels vijf jaar geleden voor de zorg. “Dat had ik veertig jaar eerder moeten doen. Deze baan is een lot uit de loterij!” Sanchez geeft een rondleiding op de dagbestedingslocatie waar hij werkt: Kentalis De Boerderij in Schijndel.

Als Anice Hut (25) tijdens haar werk bij Kentalis verhalen hoort van slechthorende kinderen, doet dat haar denken aan haar jongere zelf: “Het is niet altijd gemakkelijk geweest. Ik schaamde me voor mijn slechthorendheid en kwam vaak overprikkeld thuis. Nu weet ik: ik ben een slechthorend persoon en dat neem ik serieus.”

Dewi heeft twee zoons: Daniel (8) en David (6). Allebei hebben ze (vermoedelijk) een taalontwikkelingsstoornis. De weg naar de juiste hulp was vol obstakels, maar dankzij behandeling, betrokken professionals en hun eigen veerkracht hebben de jongens enorme stappen gezet. Dewi vertelt openhartig over hun ontwikkeling en hoe het nu met hen gaat.

Soms maakt een kleine aanpassing in een klaslokaal al een groot verschil voor leerlingen met een beperking in horen én zien: doofblindheid. Met Kentalis OpMaat voorzien we leerlingen, hun ouders en onderwijsprofessionals in heel Nederland van advies. Binnen het speciaal en regulier onderwijs.

Femke de Kort uit Zaltbommel is moeder van Tijs (9 jaar). Al vroeg in zijn leven kreeg hij te maken met een taalontwikkelingsstoornis (TOS). Femke en haar man Bas doorliepen al een heel proces richting diagnose en begeleiding samen met Tijs. ‘’Ik ben dankbaar voor de begeleiding die Kentalis ons gegeven heeft en vooral trots op de stappen die Tijs in zijn ontwikkeling al heeft gezet!’’

Sam (13) vertelt samen met zijn moeder Jessica openhartig over zijn slechthorendheid. Over hoe hij omgaat met zijn gehoorverlies – op school, thuis en tijdens zijn grote passie basketbal.

“Morris (9) is een lieve, grappige, ijverige jongen”, vertelt zijn moeder Rochelle. “Ik bewonder zijn drive altijd. Hij heeft een taalontwikkelingsstoornis (TOS) en ze dachten dat hij misschien nooit zou gaan praten en lopen. Nu maakt hij zinnen en zwemt hij bijna af voor zijn C-diploma. Bij de vroegbehandeling leerde hij woordjes en kreeg hij weer vertrouwen in anderen.

Leren door te doen: dat is écht iets voor Maud Staps (19). Een van onze jongste BBL-leerlingen. Sinds twee jaar werkt ze bij wonen en dagbesteding van Kentalis en gaat ze op woensdag naar school. “De manier van communiceren is hier zo bijzonder. En soms ben je al van waarde door er gewoon te zijn. Dat gevoel is onbetaalbaar.”