Ervaringsverhalen

Stefanie van Meijeren-Vlot (24) heeft een taalontwikkelingsstoornis (TOS). Via Kentalis volgde zij in 2023 de training BreakOut4TOS. ‘’Mede door mijn goede ervaringen met deze training word ik stap voor stap zelfstandig’’. In een vraaggesprek vertelt Stefanie waarom zij aan de training begon en hoe BreakOut4TOS haar verder hielp.

Roemer Naber – nu 24 - deed mee aan de training BreakOut4TOS van Kentalis. Een programma speciaal voor jongeren en jongvolwassenen van 16-23 jaar met een taalontwikkelingsstoornis (TOS), die willen leren om zelfstandiger te worden. In dit interview vertelt Roemer wat hij eraan had, wat hij heeft geleerd en wat er volgens hem nóg beter kan.

Thijs Bloemen werkt als business controller bij Kentalis en is sinds kort ook workshopleider klimaatgesprekken. In september geeft hij, net als elf andere workshopleiders van Kentalis, een reeks van zes workshops over duurzaamheid. “Ik nodig iedereen van harte uit. Het is heel leuk om het samen te hebben over dit onderwerp. Het hoeft ook niet perfect.

"Als je bijna met pensioen gaat, ga je terugkijken op je loopbaan. Ik heb veel gedaan bij Kentalis’, vertelt behandelcoördinator Tonny Brands. Ze werkt ruim veertig jaar bij Kentalis en vervulde veel verschillende functies. “Het werken met de kinderen en ouders vond ik altijd het allermooist. Kinderen moeten zich veilig voelen, daar begint het voor mij in de behandeling.

Sonja werkt bij de dagbesteding van Kentalis in Sint-Michielsgestel en volgde de training tot workshopleider klimaatgesprekken. Samen met elf collega’s uit het hele land is zij klaar om duurzaamheid op de kaart te zetten binnen Kentalis. “We zijn allemaal geslaagd en gaan straks in duo’s workshops geven aan collega’s.

BreakOut4TOS is een behandel-/trainingsprogramma bij Kentalis, speciaal ontwikkeld voor jongeren en (jong)volwassenen met een taalontwikkelingsstoornis (TOS), die communicatief graag redzamer willen worden op hun weg naar zelfstandigheid. Ingrid van Doorn en Jiska Bonouvrié ontvingen als behandelaren in Utrecht de eerste deelnemers aan dit 13-weekse programma en delen hun ervaringen.

Na zestien jaar directeur in het regulier basisonderwijs maakte Francis Bakker (64) een carrièreswitch: ze werd weer - net als daarvoor – leraar, maar dan in het speciaal onderwijs bij Kentalis Signis in Assendelft. Daar begeleidt ze sinds 2023 kinderen met TOS (taalontwikkelingsstoornis) in de groepen 4, 5 en 6. Waarom maakte ze deze stap? Hoe leerde ze de ins en outs van TOS?

Ivana van de Ven (21) begon als stagiaire bij een woongroep van Kentalis en is nu bijna begeleider. “Ik wil hier blijven werken na mijn studie. Ik heb een vertrouwensband opgebouwd met de mensen. Ook leer ik over hun manier van communiceren, bijvoorbeeld met gebaren en verwijzers. Dat leer je nergens anders.”

In 2010 zag Charlissa van der Laan-Claus een vacature bij Viataal, een organisatie die al snel opging in Kentalis. Ze startte bij het toen net opgerichte diagnostisch centrum in Twente, waar ze als secretaresse het secretariaat van de grond af mocht opbouwen. “Er was veel vertrouwen vanuit mijn leidinggevende. Ik kreeg de ruimte om zelfstandig te werken en het centrum mede vorm te geven.

“Suus en ik kennen elkaar nu achttien jaar”, vertelt Jans Kandelaars, vrijwilliger en communicatiedeskundige bij Kentalis. “Dat is gewoon de helft van mijn leven! We doen samen veel leuke dingen en ik ondersteun haar dan, bijvoorbeeld in het stukje mobiliteit, eten en drinken en communicatie. Ons contact is een belangrijk onderdeel van mijn leven.”

Maaike Hulshof (24) werkte eerst in een totaal andere wereld: de hightech-industrie. Ze had een kantoorbaan bij de Human Resources-afdeling van ASML, waar ze stagiairs begeleidde. Mensenwerk zou je denken, maar toch voelde ze dat er iets ontbrak. “Ik had veel contact met mensen, maar ik miste dat ik écht iets wezenlijks voor iemand kon betekenen. Iemand helpen, daar werd ik blij van.

“Roel (42) is geboren met het Downsyndroom en was altijd een vrolijke, sociale, grappige druktemaker. Echt een boefje”, vertelt zijn moeder Henny. “Maar tien jaar geleden veranderde alles. Hij zakte steeds verder weg.” Roel was extreem somber, kon bijna niets meer en stopte uiteindelijk met eten en drinken.