Ervaringsverhalen

Twee weken na zijn geboorte werd ontdekt dat Dexx (2) doof is. Voor zijn ouders volgde er een periode vol spanning. “Ik wist niet wat het zou betekenen voor zijn ontwikkeling en belandde in een rollercoaster van emoties”, vertelt Femke. “Toen hij een baby’tje van acht maanden was, kreeg hij twee cochleaire implantaten (CI’s). Ook heel spannend.

Hoe vind je je weg op straat of in een supermarkt als je ernstig slechtziend en slechthorend bent? Hoe onderhoud je je contacten als je bekenden op straat niet meer kunt herkennen?

Naomi (13) was een peuter toen bij haar een taalontwikkelingsstoornis werd ontdekt. De jaren daarna kreeg ze hulp en leerde ze veel. Dat was niet altijd makkelijk, maar Naomi is een doorzetter. Samen met haar moeder Judith kijkt ze terug en vertelt ze eerlijk hoe het is om te leven met TOS. “Het is niet zo leuk om TOS te hebben. Maar ik ben trots op mezelf.

Constance Vissers is senior onderzoeker bij de Academie van Kentalis en mag zichzelf sinds 2019 bijzonder hoogleraar noemen. En dat blijft ze voorlopig, want haar leerstoel Taalontwikkelingsstoornissen aan de Radboud Universiteit in Nijmegen is onlangs met vijf jaar verlengd. Hét bewijs dat haar onderzoek resultaat oplevert.

Nathalie de Wit (26) werkt met veel plezier bij een wasserij in Boxtel - een vorm van dagbesteding bij Kentalis. Omdat Nathalie door het Ushersyndroom doof en slechtziend is, vindt ze het belangrijk dat haar werkplek goed is aangepast. Ze leidt ons rond bij de wasserij en vertelt waarom ze het hier zo naar haar zin heeft. 

Toen Bram (nu 6) op een dag zó boos werd dat er een ruit sneuvelde, luidde zijn moeder Wendy de Winter de noodklok. Bram hoorde niet goed en dat zorgde voor veel frustraties. Wendy en orthopedagoog Fabienne Piso vertellen samen hoe diagnostiek en systeemgerichte behandeling thuis Bram en het hele gezin heeft geholpen.

Regelmatig signaleert Kathelijn Donders, deskundige communicatie bij Kentalis, doofblindheid bij cliënten die binnen de verstandelijk gehandicaptenzorg wonen. Waarom is het vaak lastig om doofblindheid te signaleren? En hoe kun je je cliënt beter begrijpen en helpen als hij of zij naast een verstandelijke beperking ook niet (goed) hoort en ziet? Kathelijn geeft antwoord.

Raf (13) had al jaren veel moeite met schrijven en spelling, maar niemand kon zeggen waar de oorzaak precies lag. “Hij kende de spellingsregels beter dan al zijn klasgenoten, maar schrijven lukte niet”, vertelt zijn moeder Esmée. “En dat frustreerde hem enorm. We hebben lang gezocht naar een oorzaak en oplossing.

Collega Engelien Kester werkt als pedagogisch behandelaar bij een Kentalisschool in Vries voor slechthorende en dove kinderen. Ze is zelf doof en daarom een rolmodel voor de leerlingen. Engelien heeft ook een druk privéleven, maar maakt regelmatig tijd om via Instagram voorlichting te geven over Dovencultuur, de Nederlandse Gebarentaal en hoe je omgaat met dove mensen.

Stephanie De Laat (52) is vrijwilliger bij Kentalis en gaat elke maand op pad met een cliënt. Ook helpt ze wekelijks bij een bijzondere dagbestedingsactiviteit: samen met cliënten appelsap maken. ”De cliënten zijn doof en soms ook heel slechtziend en hebben allemaal meer beperkingen. Ze kunnen het daardoor niet altijd zeggen, maar ik zie ze genieten tijdens die activiteit.

Dit is Xiao Min (22). Omdat ze het moeilijk had op school, werd ze op haar zevende onderzocht en kreeg ze te horen dat ze een taalontwikkelingsstoornis (TOS) heeft. Ze ging een tijdje naar het speciaal onderwijs en rondde uiteindelijk twee mbo-opleidingen af. Nu heeft Xiao haar droombaan gevonden: ze werkt met veel plezier in een restaurant.

“Yonathan hoort en ziet slecht en is verstandelijk en meervoudig complex gehandicapt. Kentalis heeft twee jaar lang met ons meegelopen en ons begeleid in de communicatie en ontwikkeling van onze topper Yonathan (10). Wat hebben we er veel aan gehad!” Dit verhaal is geschreven door Yonathans moeder.