Ervaringsverhalen

Mitchell (16) volgt voortgezet speciaal onderwijs binnen een reguliere school, omdat hij een taalontwikkelingsstoornis (TOS) heeft. Een unieke vorm van passend onderwijs. Hij zit op het Kentalis Compas College in Oss, een school die is gevestigd in Het Hooghuis. “De theorie leer ik samen met kinderen die ook TOS hebben. De praktijklessen volg ik met kinderen van het regulier.

"Ik heb mijn mbo-diploma gehaald, niveau drie. Ik ben nu verzorgende IG” zegt Dionne (20) stralend. “Maar ik ga doorleren hoor, ik wil verpleegkundige worden.” Dionne heeft een taalontwikkelingsstoornis (TOS), maar dat werd pas op haar zeventiende ontdekt. “Op de basisschool zeiden ze: je bent laag begaafd. Nou, ik heb deze opleiding met twee vingers in mijn neus gehaald”, grapt ze.

Trots vertelt Samuel (17) over zijn mbo-opleiding en dat hij straks naar het hbo wil, om leerkracht te worden en kinderen met TOS te helpen. Hij is blij met de ambulante begeleiding die hij krijgt op school. “Zonder de hulp van mijn ambulant begeleiders was ik zeker ergens blijven haken. Ik ben trots dat ik al zo ver geklommen ben, ook al heb ik TOS.”

“Wij kletsen veel bij deze groep”, zegt Chris (10), die een taalontwikkelingsstoornis (TOS) heeft. “Heel leuk!” De andere kinderen knikken enthousiast. Ze kennen elkaar al goed, want ze komen drie middagen per week naar de naschoolse groepsbehandeling in Utrecht.

De gesluierde moeder in de Amsterdamse supermarkt spreekt in het Arabisch met haar dochtertje. Een meneer passeert haar en ik hoor hem geïrriteerd zeggen: ‘Waarom spreek je geen Nederlands met dat kind?

Sommige slechthorende kinderen gaan naar een reguliere school. Om te zorgen dat zij alles goed meekrijgen, geeft Ingrid Rooijmans ambulante begeleiding. “Ik wil dat kinderen lekker in hun vel zitten op school. En dat de leerkracht en klasgenoten rekening houden met het gehoorverlies van de leerling.”

Doofheid betekent alleen dat je niet kunt horen, maar veel horende mensen zien dat als een gebrek. Dovencultuur: wat is dat precies? En waarom is erkenning van Nederlandse Gebarentaal (NGT) zo belangrijk? Senior docent Annemieke van Kampen geeft uitleg.

Paula's zoontje heeft door het CHARGE-syndroom moeite met horen, zien, lopen, praten en eten. “Toen Pepijn (6) net geboren was, leek de toekomst zó onduidelijk. En hij was vaker in het ziekenhuis dan thuis. Gelukkig gaat het goed met hem. Hij kan zich uiten en is bijna altijd vrolijk.”

Jorim (8) kan heel goed praten. Dat had zijn moeder Hanneke een paar jaar geleden niet gedacht. Jorim heeft namelijk de chromosoomafwijking 22q11, een afwijking die onder andere hartafwijkingen en ernstige taal- en spraakproblemen kan veroorzaken.

Meike (28) wil dat meer mensen weten wat een taalontwikkelingsstoornis (TOS) is. “Want juist die onbekendheid is voor veel kinderen en jongeren zo moeilijk”, legt ze uit. “Ik heb ook lang gedacht dat ik de enige was.”

"Tijs (6) had in zijn peuterjaren veel negatieve ervaringen door zijn taalontwikkelingsstoornis. We merken dat het nu steeds beter gaat", vertelt zijn moeder Bettina. "Hij leert veel en de leerkracht houdt ontzettend goed rekening met hem.” 

Wat een mooie brief van de ouders van oud-leerling Jordy. Jordy studeerde onlangs af aan de Vrije Universiteit Amsterdam en heeft daar nu ook een baan. Als kind had hij ernstige spraakproblemen. Daarom ging hij naar de Prof. Huizingschool van Kentalis in Enschede.