Dewi heeft twee zoons: Daniel (8) en David (6). Allebei hebben ze (vermoedelijk) een taalontwikkelingsstoornis. De weg naar de juiste hulp was vol obstakels, maar dankzij behandeling, betrokken professionals en hun eigen veerkracht hebben de jongens enorme stappen gezet. Dewi vertelt openhartig over hun ontwikkeling en hoe het nu met hen gaat.
"Daniel heeft laatst meegedaan aan de musical van de Efteling. Hij stond daar op het podium alsof hij dat al jaren deed. Zó bijzonder om te zien”, vertelt Dewi. “Dit hadden we niet verwacht toen hij nog maar een peuter was en bijna niet praatte.
Als er ‘iets’ aan de hand is
De peuterspeelzaal gaf in die tijd al snel aan dat er iets was met Daniel. Wij merkten thuis zelf ook dat de taal- en spraakontwikkeling niet op gang kwam. Er was een wachttijd, maar toen hij op zijn derde bij de vroegbehandeling terecht kon, was dat een verademing. We zagen hem in rap tempo groeien. Ineens konden we echt met woorden gaan communiceren.
Zoektocht naar zorg
Helaas hebben we een flinke zoektocht achter de rug naar de juiste hulp en waren er ook meningsverschillen tussen zorgverleners over wat Daniel (nodig) heeft. Dat heeft ons veel energie gekost. Het gaat nu gelukkig goed met Daniel. Hij zit op SBO De Boemerang. Een derde van zijn klas heeft TOS en dat is voor hem heel fijn. Hij heeft ook nog speltherapie, ergotherapie en logopedie. Die therapieën blijven wel nodig om hem weerbaarder te maken.
Ze zelf verder helpen
Ons jongste zoontje David heeft ook veel moeite met taal en spraak – ik heb ontdekt dat het in mijn familie voorkomt en dus erfelijk is. Helaas krijgt onze jongste nog geen diagnose. Wij proberen hem zoveel mogelijk de dingen te leren die Daniel ook leerde. Maar natuurlijk ben ik geen zorgverlener of ambulant begeleider. Daarom zetten we zelf therapieën in, zoals ergotherapie en speltherapie, ook al wordt dat nu niet vergoed. En David zit op SO De Pyler. Hij maakt zich soms niet of op een andere manier verstaanbaar. Hij kruipt dan weg in een hoekje of wordt boos. Hij moet echt leren zich op een andere manier te uiten.
Accepteren en aanpassen
Ik denk dat we als gezin sterker zijn geworden van alles. Wij willen ze een zo normaal mogelijk leven laten leiden, met heel veel plezier. Wij hebben de moeilijkheden geaccepteerd en houden er rekening mee. David is na een zwemles bijvoorbeeld snel overprikkeld. Dan gaan we soms met één kind naar een verjaardag. We weten hoe we ermee kunnen omgaan en dat is zo fijn.
Ze doen het maar!
Daniel heeft al zeven zwemdiploma’s en daar zijn we ontzettend trots op. David heeft na bijna twee jaar zijn A-diploma gehaald. Zij moeten keihard vechten voor zulke dingen, maar doen het toch maar en zetten zoveel stappen. Dat vind ik heel bijzonder!”
Fotografie: Nicole Coolen fotografie