Van kapster naar persoonlijk begeleider

Voordat Anouk van start ging met haar opleiding bij het Koning Willem I College, was ze aan de slag als kapster. Daar merkte ze dat haar hart meer uitging naar een baan in de zorg en was de overstap snel gemaakt. ‘’De zorg kun je natuurlijk heel breed zien, maar ik kende Kentalis al van naam. Dat Kentalis cliënten met een auditieve beperking ondersteunt sprak mij erg aan en ook vond ik de Nederlandse Gebarentaal toen al heel interessant. Het leek mij een uitdaging om die zelf te leren’’. Dat Anouk de juiste keuze maakte, bleek al snel. ‘’Ik vond de introductiedagen al onwijs fijn. De hele week kregen we veel informatie over hoe het opleidingstraject er uit ziet en waren er gastsprekers uit de hele organisatie die veel konden vertellen over wat er bij Kentalis allemaal gebeurt in de zorg. Als startende leerling heb ik dat allemaal opgesnoven en als erg waardevol ervaren’’.

Eén dag per week zit Anouk in de schoolbanken in Den Bosch en verdeeld over vier dagen werkt ze in wisselende diensten op woongroep Nieuw-Beekvliet B. Haar cliënten zijn doof of slechthorend en/of doofblind. Terugkijkend naar haar eerste half jaar bij Kentalis is Anouk een blij mens. ‘’Vooraf dacht ik dat ik erg zou moeten wennen aan bijvoorbeeld de wisselende diensten. Maar dat valt mij reuze mee en het is vaak juist ook flexibel te combineren met privé-afspraken. De studiebelasting vind ik goed te doen, zeker ook omdat school ruimte biedt om al op school aan opdrachten te werken. Richting tentamens is het natuurlijk wel wat pittiger, maar zoals ik al aangaf: ik vind het goed te doen. Ik ben gestart met een groep van 25 leerlingen, waarvan er inmiddels wel 8 gestopt zijn. Dat is op zich jammer, maar het kan natuurlijk dat je er in de praktijk achter komt dat het niet helemaal matcht met je verwachtingen. De 17 andere overgebleven medeleerlingen geven aan het ook goed te kunnen behappen.

Wat helpt om de opleiding goed te kunnen volgen, is de begeleiding die je krijgt vanuit school en Kentalis. Met mijn Kentalis-werkbegeleider (Persoonlijk begeleider) heb ik elke twee weken een voortgangsgesprek. Daarin bespreken we hoe ik het doe op de groep en of ik mijn leerdoelen haal. Daarvan maak ik altijd zelf een verslag, dat ik ook deel met de coördinator BPV. Met mijn BPV-consulent van school heb ik drie keer per leerjaar een evaluatiemoment. Fijn dat die vaste momenten er zijn, maar als er tussentijds iets is, kan ik ook makkelijk bij een van hen terecht. Verder heb ik veel aan het opleidingsplan van Kentalis. Daarin staat puntsgewijs wat er van jou als leerling verwacht wordt en wat je gaat leren. Ik raad elke leerling aan dit plan altijd in je tas te stoppen! Wat ik verder leuk vind, zijn de contactmomenten met mijn studiegenoten. Twee keer per jaar – in het voor- en najaar - zijn er BPV-bijeenkomsten waarin wij ervaringen kunnen uitwisselen en daar maken we flink gebruik van. En hoe leuk is dat: er zijn twee medeleerlingen ook bij Kentalis aan het werk, dus hen zoek ik ook regelmatig even op om even over iets te sparren’’. 

‘’Het heeft mijn verwachtingen overtroffen! Ik vond de overstap van de kapsalon naar de zorg heel spannend, maar ik heb het ontzettend naar mijn zin! Ik haal veel plezier uit het contact dat ik heb met mijn bewonersgroep: daar haal ik al veel energie uit en ik vind het gaaf om dat contact samen uit te breiden. Zoals ik al aangaf, zijn de wisselende diensten me erg meegevallen. Daar hoor je wel eens over dat dat heftig kan zijn, maar dat ervaar ik totaal niet. Wat me nog wel een beetje tegenvalt, is het leren van de Nederlandse gebarentaal. Dat gaat me toch iets minder makkelijk en snel af dan ik had gehoopt. Dus dat is nog wel iets waar ik in moet en wil investeren. Ik volg niet de gebarencursus die Kentalis aanbiedt, maar ben er zelf thuis flink mee aan de slag gegaan en breng het natuurlijk dagelijks in de praktijk. Ik krijg te horen dat ik het snel oppik, dus misschien ben ik een beetje te streng voor mezelf. Naast NGT, maken we ook gebruik van Nederlands ondersteund met gebaren en vingerspelling. Dat laatste voor onze doofblinde cliënten ‘in de hand’ en bij onze andere cliënten kan dat ook ‘in de lucht’. Met doofblinde cliënten communiceren we ook met Communicator, een systeem dat braille vertaalt naar getypte tekst en andersom. 

Wat me bij Kentalis opvalt, is dat er een open cultuur heerst. Feedback is welkom en als je iets vraagt, krijg je altijd antwoord of word je doorverwezen naar iemand die je het antwoord het best kan geven. Ik kom nog maar net kijken, maar ik vind het goed om te weten dat je ook met tips altijd wel bij iemand terecht kan. Verder wil ik graag een vooroordeel over werken in de zorg wegnemen. Veel mensen denken dat je alleen maar bezig bent met wassen, aankleden etcetera. Dat is op onze groep bijvoorbeeld niet van toepassing, omdat onze bewoners veel zelfstandig kunnen. Wij helpen alleen met tandenpoetsen en steunkousen aantrekken. Dat zijn dingen die wel een deel van je werk zijn, maar er is zoveel meer dat bijdraagt aan de zelfredzaamheid van je cliënten! Dat zit hem vooral in het begeleiden – zeg maar coachen - van je cliënt richting zoveel mogelijk zelfstandigheid. En daarbij is de wijze van communiceren essentieel. Het is de kunst om je zo goed en snel mogelijk in te leven in de manier van communiceren op jouw groep, dus observeer ook vooral veel is mijn advies’’.

Dat Anouk het naar haar zin heeft, spreekt wel uit haar verhaal. Op de vraag of ze een bepaald moment heeft beleefd waarop ze dacht ‘’hier doe ik het voor’’, zegt ze volmondig ja. ‘’Regelmatig moet ik bij een bewoner de bloeddruk meten. Er was een keer dat hij dat zo spannend vond, dat hij dat niet toeliet. Toen ben ik rustig met hem gaan zitten en heb ik net zo rustig met hem gepraat. Na een minuut of twintig merkte ik dat hij ontspannen was en stelde ik voor ‘’zullen we het nog een keertje proberen?’’ en toen liet hij dat meteen toe. Toen gaf ik mezelf een onzichtbaar schouderklopje, want dat gaf een goed gevoel én ik behaalde het gewenste resultaat. Ook als bewoners wel eens stilvallen tijdens hun activiteit, merk ik dat ik het leuk vind om ze weer op gang te helpen bij een volgende stap’’.

Voor leerlingen die nog moeten starten bij Kentalis heeft Anouk nog wel een gouden tip: ‘’Maak zodra je start op een groep tijdens de kennismaking, meteen echt contact met je cliëntengroep. Zorg bijvoorbeeld dat je – hoe klein dan ook – jezelf alvast in Nederlandse Gebarentaal aan hen voorstelt. Of bereid je voor op een andere manier die op jouw groep het meest gangbaar is. Dan zit je meteen al aardig op één lijn’’. 

Ben je geïnteresseerd om bij Kentalis je praktijkervaring op te doen tijdens je opleiding? Laat het ons per mail weten via bpv-zuidwest@kentalis.nl.